Αποτελεί μία από τις πιο γνωστές εκφράσεις που ειπώθηκαν από τον δικτάτορα, Γεώργιο Παπαδόπουλο, κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας στην Ελλάδα (σ.σ: Χούντα των Συνταγματαρχών όπως ονομάστηκε), η οποία εγκαθιδρύθηκε σαν σήμερα το 1967 και συγκεκριμένα την 21η Απριλίου.
Το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» αποτέλεσε πολιτικό σύνθημα του δικτάτορα το οποίο πρώτη φορά ειπώθηκε σε κάποιο από τα διαγγέλματά του προς τον ελληνικό λαό.
Συγκεκριμένα είχε πει ότι «υπάρχει το ιδανικόν και το ιδανικόν είναι ένα. Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».
Η Χούντα διοργάνωνε κάθε 29 Αυγούστου την εορτή της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων.
Κυρίως μέσω αυτής της εορτής αλλά και πολλών άλλων εκδηλώσεων, καθώς και μέσω ραδιοφωνικής και της τηλεοπτικής προπαγάνδας, προέτρεπε όλους τους Έλληνες και κυρίως τη νεολαία να καταστούν συντελεστές της “ισχυράς Ελλάδος”, μίας Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών.
Πού ακουγόταν το σύνθημα
Η φράση αυτή δίδονταν με τη σημασία μίας χώρας, της Ελλάδας, που να ανήκει σε Έλληνες Χριστιανούς.
Ως σύνθημα αυτό καθ΄ αυτό, προπαγανδιστικά, είχε μεγάλη επιτυχία αφενός εκ του γεγονότος ότι συνέδεε σε τρίπτυχο χώρα, λαό και θρησκεία, αφετέρου ακουγόταν εύηχα με την επανάληψη του Ελ (Ελλάς – Ελλήνων).
Ειδικότερα όμως στα στρατόπεδα, στα κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων, σ΄ όλες τις στρατιωτικές παραγωγικές σχολές, ακόμα και στις σχολές εμπορικού ναυτικού, αλλά και στις επίσημες παρελάσεις, με το σύνθημα αυτό επαναλαμβανόμενο ρυθμικά με δυνατή φωνή διατηρείτο ο καθόλου βηματισμός των πεζοπόρων τμημάτων, κτυπώντας μάλιστα το πόδι στο οδόστρωμα σε πέντε χρόνους: “Ελλάς (αριστ. πόδι) – Ελλάς (αριστ. πόδι) – Ελλήνων (αριστ. πόδι) – Χριστ (δεξί πόδι) – ιανών (αριστ. πόδι)”.
Έφθασε βέβαια το σύνθημα αυτό να επαναλαμβάνεται ομοίως και σε σχολικές παρελάσεις γυμνασίων (τα λύκεια είχαν καταργηθεί την περίοδο εκείνη), ή ν΄ αναγράφεται σε αψίδες εισόδου πόλεων, ή σε πλαγιές βουνών εκατέρωθεν των εθνικών οδών, σιδηροδρομικών δικτύων, καθώς και επί ακρωτηρίων.
*Με αποσπάσματα από το wikipedia.